مثل هر بار برای تو نوشتم:

ای آخرین توسلِ سبزِ دعای ما؛

آیا نمی رسد به حضورت دعای ما؟

شنبه، دوباره شنبه ...، دوباره سه نقطه چین؛

بی تو، چه زود می گذرد هفته های ما ...

  آقاى سبزپوش بهاری بیا ببین

احساسهاى زخمى و دلهاى آهنین . . .

من عاشق و مامور به صبرم، یا نه؟

   در فکر شب اول قبرم، یا نه؟

چندیست که ازخودم سوالی دارم