فریب ما مخور آقا دروغ می گوییـــــــــــــــم

به جـان حضرت زهرا (س) دروغ می گوییــم

چه ناله ای چه فراقـــی چه درد هجـــــــــــرانی

نیا نیا گل طــــــــــاهــــــــــا دروغ می گوییـــــــــم

تمام چشـــــــــم براهی و انتظـــــــــــــــــــار و فراق

و ندبـــــــه های فـــــــــــــــــــــرج را دروغ می گوییـــم

دلی که مامن دنیــــــــــاست جـــــــــــــای مولـا نیست

اسیــــــــر شـهــــــــــــــــــــــــوت دنیــــا دروغ می گوییـــم

زبان سخن ز تو گوید ولـی بــــــــــــــــــــــــــرای مقــــــــام

به پیش چـشم خـــــــــــــــدا هم دروغ می گوییـــــــــم

کدام نالـــــه غـربــــــــت کــــــــدام درد فــــــــــــــراق

قســـم بــــه ام ابیــــــــها دروغ می گوییـــــــــم

خلاصه ای گل نرگس کسی به فکرتو نیست

و مـا به وسعت دریا دروغ می گوییــــــــم

مرا ببخش عـــــزیزم که باز می گویم

نیا نیا گل طاها دروغ می گوییـم

هر راه بجز راه تو کج خواهد شد
 

بی لطف تو آسمان فلج خواهد شد
 

ما منتظران اگر بخواهیم همه
 

امسال همان سال فرج خواهد شد...

من را نمی شناخت کسی اینجا، گم نامم و به نام تو می نازم

شادم که مثل عده معدودی،شعری برای نام نمی سازم

شعرم برای توست شعاری نیست،کشتی برای موج سواری نیست

باور مکن که دل به زمین دادم،وقتی تویی بهانه پروازم

هر جا که نام نامی تو آنجاست،قلبم بهانه غزلی دارد

این سوز ریشه ای ازلی دارد،پس با غم عزیز تو دمسازم

شعرم اگر چه هیچ نمی ارزد،سوزانده است نام و نشانم را

می سوزم و به هیزم ابیاتم،بیتی به عشق شعله می اندازم

یا صاحب الزمان و زمین موعود،دانای هرکه آمد و هر چه بود

گم نامم و تویی تو،که می دانی،تنها به نام سبز تو می نازم

شاعر برای فاطمیه کم می آورد هر بیت یک مصیبت اعظم می آورد

قافیه هاش شال عزا بسته بر کمر در هر ردیف دستۀ ماتم می آورد

از کوچه های سینه زنی رد که می شوم یک خاطره ز کوچه به یادم می آورد

باز این چه شورش است که در کوچه های شهر حال و هوای ماه محرم می آورد؟

دیگر نیاز نیست به سبک و به مرثیه "مادر" فقط همین کلمه غم می آورد

اصلاً تو تا کنون غم مادر چشیده ای؟! دیدی غمش چه بر سر آدم می آورد؟!

مادر، پسر، غلاف، پدر، تازیانه، در ... این واژه ها خدا چه به روزم می آورد!

نامردی است بازی این دهر حقه باز هجده بهار برده، قدی خم می آورد

دیگر توان شعر نوشتن نمانده است شاعر برای فاطمیه کم می آورد

***

اما تمام می شود این دردهای ما

دردانه اش میاید و مرهم می آورد

گمان كنم دگر این دردها دوا نشوند

و كودكان تو با شادی آشنا نشوند

اگر قرار به رفتن شده دعایی كن

كه نیمه های شب از بین خواب پا نشوند

شنیده ام كه به مژگان تو گره خورده

تلاش می كنی و پلك هات وا نشوند

زمان آه كشیدن كمی مواظب باش

كه شیشه های ترك خورده جا به جا نشوند

صدای آینه ی خُرد، سینه ات دارد

ولی دعای من این است بی صدا نشوند

به جای من به مغیره همه سلام كنند

همان كه دید كه شهری حریف ما نشوند

شكست دست تو را و غرور حیدر را

چنان شكست كه این زخم ها دوا نشوند

دعا نما كه پس از دود و آتش و سیلی

پس از شكستن تو سهم كربلا نشوند

اگر چه كوچه ی ما را گرفت نامحرم

حرامیان همه در قتلگاه جا نشوند

خدا كند كه نبینی چه می كند قاتل

و گیسوان حسینت ز نی رها نشوند

خدا كند كه پس از غارت حرم خیره

به دختران تو یك مشت بی حیا نشوند

دعا نما كه دعای غریب می گیرد

دعای قلب شكسته عجیب می گیرد

1 دیدگاه

1391/12/25 - 01:11

دلم را با غم مادر نوشتن

غبار چادر خاکی نوشتن



خدا بر بیرق عشاق زهرا(س)

نوشت این طایفه شاه بهشتند . .

کابوس یک رویا، در سرخی گرداب این شب ها

تصویر یک کوچه

تا انتهای غربت دنیا

در امتداد تنگِ آن کوچه

تصویر دست کودکی در دست مادر بود

تنها تر از تنها

وقتش رسید هم سخنت را عوض کنی

هم خواهش رها شدنت را عوض کنی

لاغر شدی کفن دگر اندازه تو نیست باید زمان پر زدنت را عوض کنی

پهلو عوض نکن تو که مجبور می شوی وقت نماز پیرهنت راعوض کنی

دستت تکان نمی خورد اصلاً نیاز نیست بادست خود لباس تنت را عوض کنی

باید که یا تحمل بی تابی حسين یا جای بقچه ي کفنت را عوض کنی

باغ بنفشه شد به خدا غنچه تنت مویم سفید می شود از راه رفتنت خیلی رعایت دل بی یار می کنی

داری مرا به خویش بدهکار می کنی حتی هنوز هم که دگر بی نفس شدی

با این نفس نفس نفسم کار می کنی پنهان نکن عزیز دلم بی دلیل نیست تا می رسم تو روی به دیوار می کنی

باشد نگو فقط کمی آرام گریه کن همسایه را دو مرتبه بیدار می کنی

نیلوفرم قدم به قدم زرد می شوی پا می شوی دوباره کمر درد می شوی

شکرخدا که ظاهراً امروز بهتری نان می پزی و دست به دستاس می بری باشد قبول خوب شدی!

جمله ای بگو تا مطمئن شوم که ز پیشم نمی پری

دلتنگ دست های تو و موی زینبند آئینه ها و شانه و سنجاق و روسری

این فاطمه که فاطمه این سه ماه نیست حالا درست مثل زمان پیمبری قد قامت صلات!

زمان نماز شد باید نماز را سر پا جا بیاوری اما دوباره پای قیام تو پانشد

یا مقلب القلوب و الابصار

سال نو آمد و نیامد یار

یا مدبر اللیل و النهار

بی حضورش چه اشتیاق بهار

یا محول و الاحوال

منتهی کن فراق را به وصال

حول حالنا الی احسن الحال

به امید فرج همین امسال

آخرین هفته سال است کجایی آقا؟

عمر ما رو به زوال است کجایی آقا؟

یک نفر عاشق اگر بود زمین می فهمید

عاشقی بی تو محال است کجایی آقا؟

امام صادق علیه السلام: هیچ نوروزی نیست مگر اینکه ما در آن منتظر فرج هستیم، زیرا نوروز از روزهای ما و شیعیان ماست. ایرانیان آن را حفظ کردند و شما (اعراب) آن را وانهادید.

منبع: بحار، جلد ۵۹ صفحه

السلام علی المهدی الذی وعده الله العجزوجل به الامم ...

یا مهدی , بهار بی روی تو لطفی ندارد ...
یا مهدی , جهان بی روی تو صفایی ندارد ...
یا مهدی , جان ما بی روی تو حالی ندارد ...

بهار آمد ...
بهار من نیامد ...
گل آمد ...
گلزار من نیامد ...

اللهم عجل لولیک الفرج ...

صد مبارک به تو آن عیدکه فردا باشد

نوروز نوید وصل دلها باشد

امید که با فضل خداوند جلیّ

سال فرج مهدی زهرا باشد

اي واي...

در پیچ ِ کوچه بود، که ولگرد ِ لعنتی...

با سنگ زد به آینه، بی درد ِ لعنتی

دیدم به جنگ مادر رنجورم آمده !

فریاد می زدم :« برو نامرد ِ لعنتی»

خونت حلالِ خشم حسن می شود، برو

خونم به جوش آمده ، خون سرد ِ لعنتی

خط و نشان برای زنی خسته می کشی !؟

لعنت به هرکه گفته به تو مرد، لعنتی!

دیوارهای سنگی آن کوچه شاهدند

با مادرم چه کرد، کمردرد ِ لعنتی

(وحيد قاسمي)

گنده لات تهران بود و توی مشروب فروشی کار می کرد

هیکل بزرگی داشت و همه ازش حساب می بردند

بعضی از قمار بازای بزرگ تهران استخدامش می کردند

میشد بادیگارد قماربازا...

بچه که بوده باباش می میره

خودش می مونه و مادرش

کاری از دست مادر هم بر نمی یومد

سند خونه رو گذاشته بود توی طاقچه

تا از کلانتری زنگ می زدند ، می دونست دعوا کرده و باید بره بیرونش بیاره

وقتی می رفت کلانتری همه می شناختنش و می گفتند مادر شاهرخه

خیلی ها می گفتند: این پسر که برات آبرو نذاشته ، چرا نفرینش نمی کنی؟!!!

مادر هم سر نمازها گریه می کرد و می گفت:

خدایا بچه ی من رو سرباز امام زمان عج قرار بده

خیلی ها از این دعای مادر خنده شون می گرفت

می گفتند: بچه ی قمار باز و مشروب خور و مست تو کجا و امام زمان عج کجا؟!!!!

اما انگار اثر دعای مادر رو نادیده گرفته بودند

... سال 57 همراه انقلاب ، درون شاهرخ هم انقلابی بپا شد

توبه کرد و شد عاشق امام خمینی

رفت جبهه و کاری کرد کارستون

عراقی ها تا می فهمیدند شاهرخ توی منطقه ی عملیاتیه ، تنشون می لرزید

صدام برا سرش جایزه بزرگی گذاشته بود

تا اینکه بالاخره توی یه عملیات شهید شد

پیکرشم برنگشت

انگار می خواست حضرت زهرا سلام الله علیها براش مادری کنه...

اینه اثر دعای مادر

بچه ها نکنه از دعای خیر مادرمون محروم بشیم

نکنه مادرمون ازمون برنجه

دست مادرمون رو ببوسیم

به قول شاعر:

آبروی اهل دل از خاک پای مادر است
هر چه دارند این جماعت از دعای مادر است

سلامتی همه ی مادران عزیز و شادی روح مادران از دنیا رفته صلوات

بخشی از خاطرات شهید شاهرخ ضرغام

منبع: کتاب حر انقلاب

روزی به قصد دانستن جای تو از همه پرسیدم: كجاست؟


زمین گفت: من هم منتظرم، هر چه می گردم نمی یابم.


آسمان گفت:چشمان من چنان بر زمین دوخته است، تا اگر آمد چكه چكه بسرایمش.



دریا گفت: هر روز به چشمان آسمان خیره ام، تا اگر آمد موج موج خبر آمدنش فریاد كنم.



درخت گفت: قد می كشم تا اگر آمد، برگ برگ راه آمدنش مهیا سازم.



و من به خود گفتم: كجاست؟

همه منتظرند، پس من هم می نویسم تا اگر آمد،



واژه واژه همه احساس حیات را برایش افشا كنم.

مثل هر بار برای تو نوشتم:

ای آخرین توسلِ سبزِ دعای ما؛

آیا نمی رسد به حضورت دعای ما؟

شنبه، دوباره شنبه ...، دوباره سه نقطه چین؛

بی تو، چه زود می گذرد هفته های ما ...

  آقاى سبزپوش بهاری بیا ببین

احساسهاى زخمى و دلهاى آهنین . . .

من عاشق و مامور به صبرم، یا نه؟

   در فکر شب اول قبرم، یا نه؟

چندیست که ازخودم سوالی دارم