فریب ما مخور آقا دروغ می گوییـــــــــــــــم

به جـان حضرت زهرا (س) دروغ می گوییــم

چه ناله ای چه فراقـــی چه درد هجـــــــــــرانی

نیا نیا گل طــــــــــاهــــــــــا دروغ می گوییـــــــــم

تمام چشـــــــــم براهی و انتظـــــــــــــــــــار و فراق

و ندبـــــــه های فـــــــــــــــــــــرج را دروغ می گوییـــم

دلی که مامن دنیــــــــــاست جـــــــــــــای مولـا نیست

اسیــــــــر شـهــــــــــــــــــــــــوت دنیــــا دروغ می گوییـــم

زبان سخن ز تو گوید ولـی بــــــــــــــــــــــــــرای مقــــــــام

به پیش چـشم خـــــــــــــــدا هم دروغ می گوییـــــــــم

کدام نالـــــه غـربــــــــت کــــــــدام درد فــــــــــــــراق

قســـم بــــه ام ابیــــــــها دروغ می گوییـــــــــم

خلاصه ای گل نرگس کسی به فکرتو نیست

و مـا به وسعت دریا دروغ می گوییــــــــم

مرا ببخش عـــــزیزم که باز می گویم

نیا نیا گل طاها دروغ می گوییـم

هر راه بجز راه تو کج خواهد شد
 

بی لطف تو آسمان فلج خواهد شد
 

ما منتظران اگر بخواهیم همه
 

امسال همان سال فرج خواهد شد...

من را نمی شناخت کسی اینجا، گم نامم و به نام تو می نازم

شادم که مثل عده معدودی،شعری برای نام نمی سازم

شعرم برای توست شعاری نیست،کشتی برای موج سواری نیست

باور مکن که دل به زمین دادم،وقتی تویی بهانه پروازم

هر جا که نام نامی تو آنجاست،قلبم بهانه غزلی دارد

این سوز ریشه ای ازلی دارد،پس با غم عزیز تو دمسازم

شعرم اگر چه هیچ نمی ارزد،سوزانده است نام و نشانم را

می سوزم و به هیزم ابیاتم،بیتی به عشق شعله می اندازم

یا صاحب الزمان و زمین موعود،دانای هرکه آمد و هر چه بود

گم نامم و تویی تو،که می دانی،تنها به نام سبز تو می نازم

شاعر برای فاطمیه کم می آورد هر بیت یک مصیبت اعظم می آورد

قافیه هاش شال عزا بسته بر کمر در هر ردیف دستۀ ماتم می آورد

از کوچه های سینه زنی رد که می شوم یک خاطره ز کوچه به یادم می آورد

باز این چه شورش است که در کوچه های شهر حال و هوای ماه محرم می آورد؟

دیگر نیاز نیست به سبک و به مرثیه "مادر" فقط همین کلمه غم می آورد

اصلاً تو تا کنون غم مادر چشیده ای؟! دیدی غمش چه بر سر آدم می آورد؟!

مادر، پسر، غلاف، پدر، تازیانه، در ... این واژه ها خدا چه به روزم می آورد!

نامردی است بازی این دهر حقه باز هجده بهار برده، قدی خم می آورد

دیگر توان شعر نوشتن نمانده است شاعر برای فاطمیه کم می آورد

***

اما تمام می شود این دردهای ما

دردانه اش میاید و مرهم می آورد

گمان كنم دگر این دردها دوا نشوند

و كودكان تو با شادی آشنا نشوند

اگر قرار به رفتن شده دعایی كن

كه نیمه های شب از بین خواب پا نشوند

شنیده ام كه به مژگان تو گره خورده

تلاش می كنی و پلك هات وا نشوند

زمان آه كشیدن كمی مواظب باش

كه شیشه های ترك خورده جا به جا نشوند

صدای آینه ی خُرد، سینه ات دارد

ولی دعای من این است بی صدا نشوند

به جای من به مغیره همه سلام كنند

همان كه دید كه شهری حریف ما نشوند

شكست دست تو را و غرور حیدر را

چنان شكست كه این زخم ها دوا نشوند

دعا نما كه پس از دود و آتش و سیلی

پس از شكستن تو سهم كربلا نشوند

اگر چه كوچه ی ما را گرفت نامحرم

حرامیان همه در قتلگاه جا نشوند

خدا كند كه نبینی چه می كند قاتل

و گیسوان حسینت ز نی رها نشوند

خدا كند كه پس از غارت حرم خیره

به دختران تو یك مشت بی حیا نشوند

دعا نما كه دعای غریب می گیرد

دعای قلب شكسته عجیب می گیرد

1 دیدگاه

1391/12/25 - 01:11

دلم را با غم مادر نوشتن

غبار چادر خاکی نوشتن



خدا بر بیرق عشاق زهرا(س)

نوشت این طایفه شاه بهشتند . .

یا مقلب القلوب و الابصار

سال نو آمد و نیامد یار

یا مدبر اللیل و النهار

بی حضورش چه اشتیاق بهار

یا محول و الاحوال

منتهی کن فراق را به وصال

حول حالنا الی احسن الحال

به امید فرج همین امسال

اي واي...

در پیچ ِ کوچه بود، که ولگرد ِ لعنتی...

با سنگ زد به آینه، بی درد ِ لعنتی

دیدم به جنگ مادر رنجورم آمده !

فریاد می زدم :« برو نامرد ِ لعنتی»

خونت حلالِ خشم حسن می شود، برو

خونم به جوش آمده ، خون سرد ِ لعنتی

خط و نشان برای زنی خسته می کشی !؟

لعنت به هرکه گفته به تو مرد، لعنتی!

دیوارهای سنگی آن کوچه شاهدند

با مادرم چه کرد، کمردرد ِ لعنتی

(وحيد قاسمي)

مثل هر بار برای تو نوشتم:

ای آخرین توسلِ سبزِ دعای ما؛

آیا نمی رسد به حضورت دعای ما؟

شنبه، دوباره شنبه ...، دوباره سه نقطه چین؛

بی تو، چه زود می گذرد هفته های ما ...

  آقاى سبزپوش بهاری بیا ببین

احساسهاى زخمى و دلهاى آهنین . . .

من عاشق و مامور به صبرم، یا نه؟

   در فکر شب اول قبرم، یا نه؟

چندیست که ازخودم سوالی دارم 

در تنور عاشقی سردی مكن
در مقام عشق، نامردی مكن
لاف مردی میزنی، مردانه باش
در مسیر عاشقی افسانه باش
دین نداری، مردمی آزاده باش
هرچه بالا میروی افتاده باش
در پناه دین، دكانداری مكن
چون به خلوت می روی كاری مكن
عشق یعنی ظاهر باطن نما
باطنی آكنده از نور خدا
عشق یعنی عارف بی خرقه ای
عشق یعنی بنده ی بی فرقه ای
عشق یعنی آنچنان در نیستی
تا كه معشوقت نداند كیستی

تشنه ی تصویر

انتظار

بيا كه ديده ام از انتظار لبريز ست

كوير سينه تفتيده ام عطش خيزست

شكوه رويش سكر آور بهاراني

كه بي طراوت رويت بهار پاييز ست

به باغ عاطفه عطر نگاه تو جاريست

مشام جان ز شميم تو عطر آميز ست

هميشه خاطرما آشيان ياد تو باد

كه در هواي تو پرواز،خاطر انگيز ست

بخوان كه نغمه تو معجزه مسيحائي ست

نواي گرم تو شور اور و شكر بيز است

دلم ز حلقه ي مويت رها نمي گردد

كه گيسوان بلندبتان دلاويز ست

زكوچه ساردياردلم عبور نكرد

بغير دوست ،كه اين كوچه،كوي پرهيزست

بياو بردل الوده ام نگاهي كن

كه پيش عفو تو كوه گناه نا چيز ست

چه سازم با غم و دوري دلدار
که شبها مينشينم در غم يار
 مرا ني طاقت دوريست يارب
نه مي باشد توان حال بيمار
بيا اي مونس من يابن الزهرا
عزيز نرگس من يابن الزهرا
بيا تا بي کس و کارم ندانند
تويي مولا کس من يابن الزهرا

جرک الله یا صاحب الزمان فی مصیبت جدک

توضیح : بیشتر بندهای این شعر از زیارت ناحیه مقدسه که در آن امام زمان(ع) در خطاب به امام حسین(ع) درد دل میکند و روایات دیگر که امام زمان(ع) فرموده اند گرفته شده است!

دوستان لطفا با حضور قلب بخوانید ... در آن لحظه که دلتان شکست برای ظهور مولا دعا کنید.

حسین جان مهدی ام مهدی خسته. دلم از بی وفایی ها شکسته

حسین جان

مهدی ام مهدی خسته

دلم از بی وفایی ها شکسته

حسین جان

مانده ام تنهای تنها

شده کرب و بلایم کوه و صحرا

حسین جان

کاش من جای تو بودم

چو یارانت بُدم گِرد وجودت

شما گفتی ولی آنها نرفتند

مرا یاران همه ، یک یک برفتند

حسین جان مهدی ام مهدی خسته .دلم از بی وفایی ها شکسته

حسین جان

سال ها در انتظارم

هنوز حسرت به یاران تو دارم

حسین جان

انتقام نگرفته ام من

به جای امّتم شرمنده ام من

حسین جان

قطعه قطعه جسم اکبر(ع)

سر افتاده ی علی اصغر(ع)

دو کتف خونی و مشک ابالفضل(ع)

کنارعلقمه اشک ابالفضل(ع)

صدای ناله ی جانسوز زهرا(س)

فرار کودکان در دشت وصحرا

همه منزل به منزل در اسارت

چنان که شد به آل تو جسارت ...

حسین جان مهدی ام مهدی خسته. دلم از بی وفایی ها شکسته

هر آنچه عمه ام زینب(س) کشیده

بود هر صبح و شام در پیش دیده

ز قلبم میزند بیرون شراره

چه کاری سخت تر از انتظاره

حسین جان

از شما شرمنده هستم

گناه امّتم بسته دو دستم

چه قدر دیگر بگویم من به امّت

دعا باشد کلید قفل غیبت ...

حسین جان مهدی ام مهدی خسته. دلم از بی وفایی ها شکسته

حسین جان امّتم بر تو بگریند نمیدانند که خود با من چه کردند

هزارو یکصدو هفتادو پنج سال

چه کم آنکس که پرسیده زمن حال

هزارو یکصدو هفتادو پنج سال

چه میداند کسی دارم چه احوال

هزارو یکصدو هفتادو پنج سال

به دست و پای من زنجیر اعمال

هزارو یکصدو هفتادو پنج سال

برای عمّه ام زینب میزنم پروبال

هزارو یکصدو هفتادو پنج سال

به دل مانده هزار امید و آمال

حسین جان مهدی ام مهدی خسته. دلم از بی وفایی ها شکسته

توی کرب و بلای این زمونه

آدم قدر ابالفضل(ع) و نمی دونه

توی کرب و بلای این زمونه

کسی وقت عمل باقی نمی مونه

توی کرب و بلای این زمونه

چه قدر تیر گنه سویم روونه

توی کرب و بلای این زمونه

ندارم زینبی حرفم رسونه

 حسین جان مهدی ام مهدی خسته. دلم از بی وفایی ها شکسته

شما با آن مصیبت ها که دیدی

به امید ظهورم پر کشیدی

خدا داند چه قدر در انتظاری

ز خون باری چشمم بی قراری

حسین جان

کاش بودند عاشقانی

زبانی نه حقیقی یاورانی ...

گناهان را به اشک خود بشویند

ظهورم را بخواهند از خداوند

خدا اذن فرج میده به دعوت

برای انبیا اینگونه سنت

اگر شیعه وفا میکرد به بیعت

نبود تاخیر به روی عصرغیبت

حسین جان مهدی ام مهدی خسته .دلم از بی وفایی ها شکسته ...

یا رب الحسین(ع) بحق الحسین(ع) اشف صدر الحسین(ع) بظهور الحجه(ع

)

تقصیر من است اینکه، کم می آیی

                      هر گاه شدم اسیر غم می آیی ...

این جمعه و جمعه های دیگر حرف است

                           آدم بشوم ؛ سه شنبه هم می آیی !!!!

روزای هفته با هم فرق زیادی ندارن

شما هر روز که بیاین جمعه ما منتظراس

شما هر وقت که بیاین چشم و دل عاشقاتون

فرش افتاده سر راه قدم های شماس

جمعه تا جمعه یه قرن انتظار

حس شیرینیه اما سخته

کاشکی می شد ببینم دیدنتون

بخت اول کدوم خوشبخته

خوش به حال اونکه زودتر می بینه

خودشو تو آینه ی حضورتون

چه شکوهی داره وقتی خود عشق

عاشقی می کنه با ظهورتون

همیشه منتظر شما بودم

هنوزم اول صف منتظرم

خیلی بدشانسم اگه:یه لحظه هم-

شما رو ندیده از دنیا برم