جاهلان خیال بافتند فرق شیعه را شکافتند

زخم شیعه را نمک زدند قفل بر در فدک زدند

تاب دیدنت نداشتند  داغ بر دلت گذاشتند

تیر و قلب عاشق آه آه  سیلی و شقایق آه آه

سلامُ الله یا زهرا سلامی بر حجاب تو
چه دارد لحظه محشر دل ما در جواب تو؟
میان کوچه های ما پر از فریاد تو اما
کسی از جان و دل آیا شنیده این خطاب تو؟
.
سلام الله یا زهرا سلام ای حضرت مادر
تویی که مادری کردی چنین تا لحظه آخر
بلاها بر سر مادر رسید و پشت او خم شد
که مادر را شکست از غم؟که دارد این چنین باور؟
.
سلام الله یا زهرا سلامی بر نماز تو
به زهرایی سیمایت به پنهانی راز تو
دعا کن حضرت مادر که باشم محرم دردت
به جز خود بر همه کردی دعا وقت نیاز تو
.
سلام الله یا زهرا سلامی از دل و از جان
سلامی از کنار غم زکنج خانه ویران
تو رفتی مادرم اما هنوز این ماجرا مانده
به یاد کوچه خسته به یاد خانه احزان
.
سلام الله یا زهرا شهید خانه مولا
تو بودی شمع این خانه تویی پروانه مولا
اگر می داد اشکش را به دامان تو روزی او
کنون در چاه می ریزد دل ویرانه مولا
.
سلام الله یا زهرا که داری درد بی پایان
رگ تاریخ می جوشد ز خون و غیرت و ایمان
پس از رفتن چه ها دیدی خدا صبرت دهد مادر
حسن آمد جگر خون و حسینت با لب عطشان
.
سلام الله یا زهرا کنون بر من نگاهی کن
برایم مادری کن محرم عشقم به آهی کن
از این بیراهه ها سرگیجه می گیرم دراین کوچه
مرا اکنون به راه مستقیم عشق راهی کن

مسعود نوروزی راهی

نیامد، نیامد

مولایم نیامد این جمعه هم رفت و عمر من سر آمد...

دســت  مـرا  بگیـر کـه  آب  از سـرم  گــذشـت

مـــاننــــد  مـــرده ای  مـتحـــرک  شـــدم  بیـــا

بـی تــو  تمـام  زنـدگــی ام  در عــدم  گـذشـت

می خواستم  که  وقـف  تـو  باشم  تمام  عمـر

دنیـا  خلاف  آنچـه  کـه  می خواستــم  گذشت

دنیـا که  هیــچ ، جرعه ی  آبـی  کـه  خـورده ام

از راه حلق  تشنه ی  مـن  مثـل  سـم  گذشت

بعـــد از تـــو  هیــچ  رنـــگ  تـغــزل  نــدیـــده ام

از خیــر  شعــر گفتـن  حتـی  قـلــم  گــذشـت

  تــا  کــی  غــروب جمعــه  ببینــم  کـه  مـــادرم

یک گوشه بغض کرده که این جمعه هم گذشت

مـــولا ، شمـار  درد  دلــم  بـی نهــایــت  اسـت

تعـداد  درد  مــن  بـه  خـــدا  از  رقــم  گــذشت

حــالا  بـــرای  لـحظــــه ای  آرام  مــی شــــوم

ساعـات  خــوب  زنـدگـی ام  در  حــرم  گذشت

خبر آمدنت
                    میرود باغ به باغ
                          میرود
                               شهر به شهر
                  مردمان یمن و تونس و مصر
                                                مردمان اردن
                 همه عالم به تمنای تو برخواسته اند
         شور و حالی بر پاست                        وعده ات نزدیک است

سلام آقا

چه آسان نبودنت شده عادت

من شنیدم که شما فصل بهاری آقا

به دل خسته ی ما صبر وقراری آقا

در هیاهوی شب عید تورا گم کردیم

غافل از اینکه شما اصل بهاری آقا ...

فاطمیه شده و نیست خبر یعنی چه؟
داغ تنهایی شیعه ست دگر یعنی چه؟

رنگ این قافیه از غم شد و وزنش ماتم
هی ردیفم شده :او رفته سفر...،یعنی چه؟

روضه خوان گفت تو را کرب و بلا خواهم برد
هر که دارد هوس خون جگر یعنی چه؟

روضه خوان گفت زنی پشت دری...اما بعد...
تو بیا ترجمه کن سینه و در یعنی چه؟

گفت مردی شده غربت زده و محرم چاه
پس«علیٌ بشرٌ کیفَ بَشر»*یعنی چه؟

آه ای حضرت موعود بیا ثابت کن
ارث این"مادر خم گشته کمر"یعنی چه...
***یحیی نژاد سلامتی***

تا فکر و ذکر همه دیدار دلبر است

من در میان جمع و دلم جای دیگر است

من در میان جمع و دلم سمت سامرا

آنجا که اشک زائرش از آب کوثر است

دیری است رفته است و دگر برنگشته است

دیری است آسمان دلم بی کبوتر است

او پیش رو نشسته و من کورم از گناه

او می زند صدا و این گوش من کر است

آواره ی مجالس و از دل شنیده ایم:

در روضه احتمال حضورش قوی تر است

شاید صدای گریه آقا بلند شد

چون روضه های مادر او گریه آور است

در فاطمیه پهلوی او تیر می کشد

او نیز زخمی غم دیوار و آن در است

آقا سری بزن به مدینه نگاه کن

کوچه بدون نور تو صحرای محشر است

آقا بگو چگونه تحمل بیاورم

یک زن که در مقابل یک فوج لشگر است

انگار در گلوی شما بغض می شود

آن ریسمان که بسته به دستان حیدر است

اینجا برادران همه در فکر خنجرند

شکر خدا که یوسف ما بی برادر است

گرچه پر از گناه ولی در رکابتان

آخر شهید می شوم این حرف آخر است

ای روشنایی سحر فاطمیه ام

صاحب عزای خونجگر فاطمیه ام

ایام میروند به امید دیدنت

یك بار رد شو از گذر فاطمیه ام

دست مرا بگیر و به دنبال خود ببر

تا با تو طی شود سفر فاطمیه ام

آقا گناه روزی چشم مرا گرفت

رزقی بده به چشم تر فاطمیه ام

با خود همیشه گفته ام آیا نمی شود

دیدار روی تو ثمر فاطمیه ام

وقتی شنیده ام كه میایی به روضه ها

هرشب اسیر و در به در فاطمیه ام

پایان راه سینه زنی ها شهادت است

ای كاش گل كند هنر فاطمیه ام

در میزنم كه اذن عیادت دهی به من

با این امید پشت در فاطمیه ام

محمد بیابانی

بانو اجازه هست که مادر بخوانمت؟____ این فاطمیه با دل مضطر بخوانمت؟

ان چه مادر می کشد، دردش به دختر می رسد

گر بیفتد مادری، دختر خجالت می کشد

دست این از دست آن و... دست آن از دست این....

آه....دارد همسر از همسر خجالت می کشد

هر کجا شانه ی دیوار به در نزدیک است

هر کسی پشت در افتد به خطر نزدیک است

گاه یک میخ چنان تکیه به پهلو دارد

آنچنان که سر یک نیزه به سر نزدیک است

کوچه هر قدر که باریک شود دستی هم

بر سر و صورت یک راهگذر نزدیک است

من از این وا ابتا گفتن او فهمیدم

که همین فاطمه خیلی به پدر نزدیک است

گریه های تو در این شهر به سر می آید

از در سوخته پیداست ، سفر نزدیک است

مرو ای بانوی تب دار دلت می آید؟
من و تنهایی و تکرار دلت می آید؟

توفقط سعی نمودی که مسافر باشی
حیدر و این همه اصرار دلت می آید؟

ما مگر قول ندادیم که با هم باشیم
من شوم بعد تو بی یار دلت می آید؟

وقت تنهای من سنگر من بودی تو
حیدرو این همه اشرار دلت می آید؟

چند وقتی است به من یه طرفی می نگری
میکنی پوشش اسرار دلت می آید؟

زود باید همه ی قائله را جمع کنم
من بمانم در و دیوار دلت می آید؟

بعد تو سهم من این است از این مردم شهر
خنده بر حیدر کرار دلت می آید؟

هر کجا میخ ببینم من همان جا مردم
من بمانم در و مسمار دلت می آید؟

چشم وا کن بنگر دختر خود زینب را
که شده بر تو پرستار دلت می آید؟

زینبم را بخدا دیده تر می آید
بستن زخم به زینب چقدر می آید.

فرض کن حضرت مهدی به تو ظاهر گردد

ظاهرت هست چنانی که خجالت نکشی؟

باطنت هست پسندیده ی صاحب نظری؟

خانه ات لایق او هست که مهمان گردد؟

لقمه ات در خور او هست که نزدش ببری؟

پول بی شبهه و سالم ز همه داراییت

داری آن قدر که یک هدیه برایش بخری؟

حاضری گوشی همراه تو را چک بکند؟

با چنین شرط که در حافظه دستی نبری؟

واقفی بر عمل خویش تو بیش از دگران؟

می توان گفت تو را شیعه اثنی عشری؟

مادر، دو بخش بیشتر ندارد.

و ما هر چه می کشیم از بخش دوم است.

آجرک الله یا صاحب الزمان (عج)...

رسیده عید و دلها شاد و خرم
همه در فکر دیدارند با هم
همه آماده اند سفره بچینند
به فکر سفره های هفت سینند
منم در سفره دارم هفت سین را
ولی توام شده با داغ زهرا
بود سین نخستین ، سیلی کین
به روی مادرم با دست سنگین
ببین بر سفره سین دومم را
که سویی نیست در چشمان زهرا
بگویم سین سوم تا بسوزی
که مادر سوخت بین کینه توزی
از این ماتم دل حیدر غمین است
که سین چهارمم سقط جنین است
به روی سفره سین پنجم اینست
سر سجاده اش زینب حزین است
شده سفره پر از اشک شبانه
ششم سین مانده سوت و کور خانه
چه گویم ای عزیز از سین آخر
بود آن سینه ی مجروح مادر

از بــیـت آل طـاهـا آتـــش کــشــد زبـانــه
گــوئـی شــده قـــیـامـت بـر پـا درون خــانــه

برپاست شور محـشر از عـتـرت پـیـمبـر
خـلــقـنـد مـات و مـبـهـوت از گـردش زمانـه

اهریمنان نمودند خون قلب مـصـطفی را
در مـنـظـر خـلایـق بـی جــرم و بــی بـهــانـه

در پــشــت در فــتــاده ام‎الائـــمـــه از پـا
دارد فـغــان ز دشـمـن آن گـــوهــر یـگــانـه

زیـنـب بـه نـاله گـویـد کـشـتـند مــادرم را
ایـن یک ز ضـرب سـیـلی آن یک ز تـازیانه

در خون فتاده زهرا چون مرغ نیم بسمل
مـحـسـن فـتاده چـون گـل پرپر در آستانه

در پشت زانـوی غم پژمان نشسته حـیـدر
مانده حـسـیـن مظـلوم، حیران در آن میانه

از نقش خون و دیوار پرسد ز حال زهرا
وز زخــم سـیـنـه گـیـرد از مــیــخ در نشـانه

دارد حــســن شـکـایـت از کـیـنـه مغیره
ریـــزد ز دیـــدگـــانـــش یــاقـــوت دانـه دانـه

بـا پـهـلـوی شـکـسـته، چون مـرغ بـال بسته
زهـرا بـه خـون نـشسـته در کـنج آشیانه

حاج احمد دلجو

الهی بشکند دستت ...................................







میان کوچه ها بی مادرم کرد.........................

اگر میتوانی بمانی بمان

عزیزم تو خیلی جوانی بمان

تو هم مثل من نیمه جانی بمان

زمین گیر من آسمانی بمان

اگر میشود می توانی بمان

فریب ما مخور آقا دروغ می گوییـــــــــــــــم

به جـان حضرت زهرا (س) دروغ می گوییــم

چه ناله ای چه فراقـــی چه درد هجـــــــــــرانی

نیا نیا گل طــــــــــاهــــــــــا دروغ می گوییـــــــــم

تمام چشـــــــــم براهی و انتظـــــــــــــــــــار و فراق

و ندبـــــــه های فـــــــــــــــــــــرج را دروغ می گوییـــم

دلی که مامن دنیــــــــــاست جـــــــــــــای مولـا نیست

اسیــــــــر شـهــــــــــــــــــــــــوت دنیــــا دروغ می گوییـــم

زبان سخن ز تو گوید ولـی بــــــــــــــــــــــــــرای مقــــــــام

به پیش چـشم خـــــــــــــــدا هم دروغ می گوییـــــــــم

کدام نالـــــه غـربــــــــت کــــــــدام درد فــــــــــــــراق

قســـم بــــه ام ابیــــــــها دروغ می گوییـــــــــم

خلاصه ای گل نرگس کسی به فکرتو نیست

و مـا به وسعت دریا دروغ می گوییــــــــم

مرا ببخش عـــــزیزم که باز می گویم

نیا نیا گل طاها دروغ می گوییـم

هر راه بجز راه تو کج خواهد شد
 

بی لطف تو آسمان فلج خواهد شد
 

ما منتظران اگر بخواهیم همه
 

امسال همان سال فرج خواهد شد...

من را نمی شناخت کسی اینجا، گم نامم و به نام تو می نازم

شادم که مثل عده معدودی،شعری برای نام نمی سازم

شعرم برای توست شعاری نیست،کشتی برای موج سواری نیست

باور مکن که دل به زمین دادم،وقتی تویی بهانه پروازم

هر جا که نام نامی تو آنجاست،قلبم بهانه غزلی دارد

این سوز ریشه ای ازلی دارد،پس با غم عزیز تو دمسازم

شعرم اگر چه هیچ نمی ارزد،سوزانده است نام و نشانم را

می سوزم و به هیزم ابیاتم،بیتی به عشق شعله می اندازم

یا صاحب الزمان و زمین موعود،دانای هرکه آمد و هر چه بود

گم نامم و تویی تو،که می دانی،تنها به نام سبز تو می نازم

شاعر برای فاطمیه کم می آورد هر بیت یک مصیبت اعظم می آورد

قافیه هاش شال عزا بسته بر کمر در هر ردیف دستۀ ماتم می آورد

از کوچه های سینه زنی رد که می شوم یک خاطره ز کوچه به یادم می آورد

باز این چه شورش است که در کوچه های شهر حال و هوای ماه محرم می آورد؟

دیگر نیاز نیست به سبک و به مرثیه "مادر" فقط همین کلمه غم می آورد

اصلاً تو تا کنون غم مادر چشیده ای؟! دیدی غمش چه بر سر آدم می آورد؟!

مادر، پسر، غلاف، پدر، تازیانه، در ... این واژه ها خدا چه به روزم می آورد!

نامردی است بازی این دهر حقه باز هجده بهار برده، قدی خم می آورد

دیگر توان شعر نوشتن نمانده است شاعر برای فاطمیه کم می آورد

***

اما تمام می شود این دردهای ما

دردانه اش میاید و مرهم می آورد

گمان كنم دگر این دردها دوا نشوند

و كودكان تو با شادی آشنا نشوند

اگر قرار به رفتن شده دعایی كن

كه نیمه های شب از بین خواب پا نشوند

شنیده ام كه به مژگان تو گره خورده

تلاش می كنی و پلك هات وا نشوند

زمان آه كشیدن كمی مواظب باش

كه شیشه های ترك خورده جا به جا نشوند

صدای آینه ی خُرد، سینه ات دارد

ولی دعای من این است بی صدا نشوند

به جای من به مغیره همه سلام كنند

همان كه دید كه شهری حریف ما نشوند

شكست دست تو را و غرور حیدر را

چنان شكست كه این زخم ها دوا نشوند

دعا نما كه پس از دود و آتش و سیلی

پس از شكستن تو سهم كربلا نشوند

اگر چه كوچه ی ما را گرفت نامحرم

حرامیان همه در قتلگاه جا نشوند

خدا كند كه نبینی چه می كند قاتل

و گیسوان حسینت ز نی رها نشوند

خدا كند كه پس از غارت حرم خیره

به دختران تو یك مشت بی حیا نشوند

دعا نما كه دعای غریب می گیرد

دعای قلب شكسته عجیب می گیرد

1 دیدگاه

1391/12/25 - 01:11

دلم را با غم مادر نوشتن

غبار چادر خاکی نوشتن



خدا بر بیرق عشاق زهرا(س)

نوشت این طایفه شاه بهشتند . .

یا مقلب القلوب و الابصار

سال نو آمد و نیامد یار

یا مدبر اللیل و النهار

بی حضورش چه اشتیاق بهار

یا محول و الاحوال

منتهی کن فراق را به وصال

حول حالنا الی احسن الحال

به امید فرج همین امسال

اي واي...

در پیچ ِ کوچه بود، که ولگرد ِ لعنتی...

با سنگ زد به آینه، بی درد ِ لعنتی

دیدم به جنگ مادر رنجورم آمده !

فریاد می زدم :« برو نامرد ِ لعنتی»

خونت حلالِ خشم حسن می شود، برو

خونم به جوش آمده ، خون سرد ِ لعنتی

خط و نشان برای زنی خسته می کشی !؟

لعنت به هرکه گفته به تو مرد، لعنتی!

دیوارهای سنگی آن کوچه شاهدند

با مادرم چه کرد، کمردرد ِ لعنتی

(وحيد قاسمي)

مثل هر بار برای تو نوشتم:

ای آخرین توسلِ سبزِ دعای ما؛

آیا نمی رسد به حضورت دعای ما؟

شنبه، دوباره شنبه ...، دوباره سه نقطه چین؛

بی تو، چه زود می گذرد هفته های ما ...

  آقاى سبزپوش بهاری بیا ببین

احساسهاى زخمى و دلهاى آهنین . . .

من عاشق و مامور به صبرم، یا نه؟

   در فکر شب اول قبرم، یا نه؟

چندیست که ازخودم سوالی دارم 

در تنور عاشقی سردی مكن
در مقام عشق، نامردی مكن
لاف مردی میزنی، مردانه باش
در مسیر عاشقی افسانه باش
دین نداری، مردمی آزاده باش
هرچه بالا میروی افتاده باش
در پناه دین، دكانداری مكن
چون به خلوت می روی كاری مكن
عشق یعنی ظاهر باطن نما
باطنی آكنده از نور خدا
عشق یعنی عارف بی خرقه ای
عشق یعنی بنده ی بی فرقه ای
عشق یعنی آنچنان در نیستی
تا كه معشوقت نداند كیستی

تشنه ی تصویر

انتظار

بيا كه ديده ام از انتظار لبريز ست

كوير سينه تفتيده ام عطش خيزست

شكوه رويش سكر آور بهاراني

كه بي طراوت رويت بهار پاييز ست

به باغ عاطفه عطر نگاه تو جاريست

مشام جان ز شميم تو عطر آميز ست

هميشه خاطرما آشيان ياد تو باد

كه در هواي تو پرواز،خاطر انگيز ست

بخوان كه نغمه تو معجزه مسيحائي ست

نواي گرم تو شور اور و شكر بيز است

دلم ز حلقه ي مويت رها نمي گردد

كه گيسوان بلندبتان دلاويز ست

زكوچه ساردياردلم عبور نكرد

بغير دوست ،كه اين كوچه،كوي پرهيزست

بياو بردل الوده ام نگاهي كن

كه پيش عفو تو كوه گناه نا چيز ست

چه سازم با غم و دوري دلدار
که شبها مينشينم در غم يار
 مرا ني طاقت دوريست يارب
نه مي باشد توان حال بيمار
بيا اي مونس من يابن الزهرا
عزيز نرگس من يابن الزهرا
بيا تا بي کس و کارم ندانند
تويي مولا کس من يابن الزهرا